جشن سوکُت

سوکت یادآور روزی است که یهودیان در راه سرزمین موعود در بیابانی سپری کردند. آنان به خاطر این که خداوند آنان را در شرایط سخت بیابان محافظت نموده این روز را جشن می‌گیرند.

یهودیان پس از این که از بردگی در مصر گریختند، به مدت چهل سال در بیابانی سرگردان شدند و حضرت موسی(ع) هدایت آنان را بر عهده داشت. اینان بیشتر در کلبه یا سوکت به سر می‌بردند که از بدنه‌ای چوبی ساخته می‌شد و روی آن را با شاخ و برگ و علف می‌پوشاندند.

جشن سوکت را جشن خیمه‌‌های مقدس یا جشن اتاقک‌ها نیز می‌گویند. سوکت یکی از سه عید زیارتی آیین یهود است، چرا که در کتاب مقدس سفارش شده سوکت، فصح و شاوعوت در مکانی که خداوند تعیین کرده برگزار شوند.

روش سنتی برگزاری روز سوکت، ساختن یک خیمه یا کلبه و اقامت در آن در مدت هفت روزه این مناسبت است. امروزه یهودیان ارتدکس کلبه‌ای در کنیسه برپا می‌کنند اما یهودیان اصلاح شده مدل‌های کوچکی از کلبه‌های قدیمی را می‌سازند و به عنوان وسیله‌ای زینتی بر سر میز خانه قرار می‌دهند.