سیر و سلوک عرفانی در آموزه‌های حضرت زهرا(س) و حسنین(ع)

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو فاطمه مغیثی با عنوان «سیر و سلوک عرفانی در آموزه‌های حضرت زهرا(س) و حسنین(ع)»، حجج اسلام دکتر قاسم کاکایی و دکتر محمدجواد رودگر به عنوان استادان راهنما، حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر رضا الهی‌منش به عنوان استاد مشاور و حجج اسلام دکتر یوسف غضبانی، دکتر ابوالحسن غفاری و دکتر اصغر نوروزی به عنوان استادان داور حضور داشتند.

در چکیده این رساله آمده است:

سیر و سلوک عرفانی یکی از نیازهای وجودی انسان تشنه معنویت صادق و معرفت حضوری – شهودی صائب است و از اهمیت فراوانی در تکامل علمی و عملی و تعالی همه جانبه سالک الی الله برخوردار می‌باشد که درنیل به هدف والای معرفتی و معنویتی یاد شده، درک و دریافت سیر و سلوک در آموزه‌های حضرت زهرا(علیهاالسلام) و امام حسن مجتبی و امام حسین(علیهم‌السلام) و قرار گرفتن در صراط مستقیم سلوک دارای موضوعیت شگرف از حیث‌شناختی و طریقیت شگفت از حیث سلوکی دارد.

بدین‌منظور، پرسش اصلی رساله، چگونگی تبیین سیر و سلوک عرفانی در تعالیم حضرت زهرا(عليها‌السلام) و حسنین(علیهم‏السلام) می‌باشد بنابراین نوشتار حاضر، به بررسی آموزه‏های توصیفی و توصیه‏ای ایشان، با هدف تمهیدی بر نظام سلوک عرفانی بر اساس مبانی، اصول و مؤلفه‏ها، زمینه‏ها و شرایط، عوامل و موانع سلوک، احوال و مقامات می‏پردازد. و ما برای پاسخ یابی به پرسش یادشده، از منطق سه مرحله‌ای استنادی، اصطیادی و استنباطی در نصوص و مآثورات ذوات نورانی معهود که در قالب احادیث، ادعیه و سیره عملی آنان تجلی یافت بهره برده و رساله را بعد از فصل کلیات در چهار فصل اصلی یعنی مبانی، اصول و مولفه ها، زمینه‌ها و شرایط، مقامات و احوال تنظیم و تدوین کرده و هندسه معرفتی مبتنی برآموزه‌های فاطمی – حسنینی را شکل و شاکله داده ایم؛ که دستاوردها و برونداد تحقیق یا رساله عبارتند از: امکان شهود عین‌الیقینی و حق‌الیقینی در فرآیند سیر و سلوک، تزکیه، تذکیه و تضحیه نفس، ترابط و تعامل عقل و دل یا برهان و عرفان در تمامی مراحل از سلوک تا شهود و تبدیل ره‌آورد شهود به دانش عرفان، توحیدی – عبودی بودن سلوک برمدار شریعت و عقلانیت، سلوک جامعه‌گرا و زندگی‌ساز، داشتن زمینه‌ها و شرایط درونی و بیرونی، طهارت ظاهری – باطنی و برخورداری از بصیرت و اراده مستحکم سلوکی، رفقای طریق معنوی و الگوهای جامع و کامل عرفانی وهمچنین تجربه سلوکی و عرفانی که در مقامات معنوی و احوال عرفانی متبلور خواهند شد.

محصول معرفتی رساله این است که آموزه‌های حضرات معصومین(علیهم‌السلام) یاد شده دارای ظرفیت و قابلیت تبدیل شدن به دانش و بینش، گرایش و ارزش، منش و روش سلوکی – عرفانی می‌باشند و آموزه‌های وحیانی و اهل‌بیتی نه تنها نقصان و کاستی و ناراستی در ساحت سلوک ندارد، بلکه محکماتی منهای متشابهات و شطحیات از آغاز تا انجام سیر و سلوک کارآمد، فعال، پویا و پایاست.